One Giant Cover Up for Mankind
Start verhaal
Later lezen
In 1976 publiceerde schrijver Bill Kaysing (1922 - 2005) in eigen beheer het boek We Never Went to the Moon: America’s 30 Billion Dollar Swindle, waarin hij een aantal argumenten aanvoert die de maanlanding als hoax bestempelen.
Wind op de maan
De argumenten die Kaysing en anderen na hem aanvoeren, baseren zich vooral op beelden van de maanlanding en de interpretatie hiervan. Deze foto, waarop Buzz Aldrin de vlag salueert, is hier een bekend voorbeeld van. De vlag lijkt te wapperen, wat opvallend is, aangezien er geen wind op de maan is.
Belichting
Een tweede argument heeft betrekking op de belichting. Een foto als deze zou bevestigen dat de landing in een filmstudio is opgenomen: de hoeken van schaduwen kloppen niet en verraden daarmee dat er gebruik is gemaakt van artificieel licht om alles goed uit te lichten.
Een kritische blik
Het vlag-argument en het licht-argument leunen vooral op het kritisch tot je nemen van beelden, zoals de foto van Buzz Aldrin die de vlag salueert, en daar een interpretatie aan geven. Wat zie ik? Wat lees ik? Waar komt dit vandaan? Niet alles wat je ziet is echt, niet alles wat je ziet is nep.
Een beetje afstand is soms raadzaam.
Zo claimt Kaysing ook in zijn boek dat de Nederlandse kranten omstreeks 1969 hun twijfels hadden bij de echtheid van de maanlandingen.
Buiten dit voorbeeld uit het Nieuwsblad van het Noorden uit 1969, is daar (tegenwoordig) weinig over te vinden. Maar dan, lees het onderschrift…
Daar zit dus een duidelijk verschil met het boek van Bill Kaysing. Zijn zoektocht en schrijfwerk bracht hem aan het twijfelen. Shane Dawson, aan de andere kant, deelt vooral zijn interesse, hoe stellig hij die ook presenteert. Hij switcht razendsnel tussen serieus en onzin. En die tegenstrijdigheid vraagt ook meer van jou als kijker. Zo maakt hij van complottheorieën veeleer leuke gedachte-experimenten.
