Going to the dogs: een bijzonder toneelstuk van Wim T. Schippers
Beeldend kunstenaar Wim T. Schippers weet met zijn werk absurditeit en humor te combineren tot een bijzonder geheel. Zijn toneelstuk Going to the dogs is hiervan een voorbeeld; zes herdershonden spelen de hoofdrol in een uitgewerkt script. Twee voorstellingen in de Stadsschouwburg in Amsterdam en een televisie uitzending maken de honden wereldberoemd.
Later lezen
Wim T. Schippers
Wim T. Schippers is actief als beeldend kunstenaar, maar heeft ook enkele toneelstukken op zijn naam staan. Daaronder het wonderlijke Going to the dogs. Voor de VPRO maakt hij in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw absurde en satirische televisieprogramma's. Zoals de beroemde reeksen met Barend Servet.
Barend is weer bezig
Een van zijn programma's is Barend is weer bezig. De aflevering van 14 december 1972, waarin actrice Elisabeth Roelink in de rol van toenmalig Koningin Juliana spruitjes aan het schoonmaken is en waarin zij tot slot het volkslied aanheft, leidt tot vragen aan de regering.
De minister voor Cultuur Piet Engels geeft de VPRO een waarschuwing voor deze aflevering...
...wegens het in gevaar brengen van de openbare orde.
Het werk van Schippers zorgde op televisie dus al voor ophef.
Beeldend kunstenaar
De veelzijdigheid van Schippers is ook te zien in zijn werk als beeldend kunstenaar: de 'pindakaasvloer', aangekocht door Boijmans van Beuningen, de drol bij het VPRO gebouw op het mediapark in Hilversum en de gigantische paarse stoel in het Vondelpark in Amsterdam. Het zijn slechts een aantal voorbeelden van zijn werk.
Going to the dogs
Ook als theatermaker is hij actief. Zijn meest uitgesproken werk, het toneelstuk Going to the dogs, ging op 19 september 1986 in de Stadsschouwburg in Amsterdam in première.
Tekstvast
De hoofdrollen werden gespeeld door zes afgekeurde politiehonden. De repetities duurden 9 maanden. Ze liepen rond op het toneel, snuffelden en deden hun behoefte. Volgens Schippers hielden ze zich strikt aan het script.
Zelfs het NOS Journaal besteedde hier aandacht aan...
...vanwege de omstreden subsidie van het rijk...
...maar ook vanwege de absurditeit van het toneelstuk zelf.
En de NOS was niet de enige...
BBC News
Het nieuws over deze voorstelling ging de wereld over. Zo bracht de BBC een reportage over wat zij noemen: "an ordinary lovestory".
In het BBC-item was de absurditeit goed duidelijk.
Daar werd nadruk gelegd op het feit dat een dergelijke voorstelling in de Stadsschouwburg van Amsterdam plaatsvond.
Een locatie waar normaal gesproken "ballet en opera" te zien is met de beste artiesten.
En nu honden op het podium staan.
Recensie
De meningen over zijn werk waren zoals wel vaker verdeeld. NRC Handelsblad schreef dat de tekst (‘Wraf, wraf’) wat eentonig was. De recensent eindigde zijn stuk als volgt:
"Going to the dogs zal ongetwijfeld een vervolg krijgen: "Naar de haaien", op te voeren in een dolfinarium, kinderen half geld".
Toch blijkt uit de VPRO-registratie van de voorstelling...
...dat het publiek de humor wel kon waarderen.
Vooral de plassende hond wist een hoop mensen aan het lachen te brengen.
Kamervragen
Dat er voor de voorstelling 60.000 gulden subsidie is gegeven, leidt weer tot kamervragen. Minister Brinkman geeft in De Telegraaf toe dat hij de subsidie na advies van de kunstraad met pijn in het hart heeft gegeven.
Eregalerij
Sinds 2011 hangt in het epicentrum van de Nederlandse toneelcultuur, de stadsschouwburg in Amsterdam, in de eregalerij een portret van kunstenaar Fred Schley van een van de hoofdrolspelers Ilja van Vinkenoord. Tussen de andere helden van het toneel, zoals Mary Dresselhuys en Joop Admiraal.
Met Ilja's portret in de eregalerij krijgt Schippers' Going to the Dogs 25 jaar later alsnog een mooie ereplek in de stadsschouwburg.
Wil je meer weten over satire en ironie: tot en met 15 september 2019 kun je nog de tentoonstelling "Serieus grappig" bezoeken bij Beeld & Geluid in Hilversum. Kijk voor meer info op www.beeldengeluid.nl
We hebben alle rechthebbenden proberen te achterhalen en in te lichten. Neem contact met ons op als je denkt dat een bepaalde vermelding van eigenaar of copyright onjuist of onvolledig is.
Gerelateerde verhalen
Bekijk ook
Jos Collignon, niet voor lange tenen
Vanaf de jaren zeventig is Jos Collignon een van de bekendste cartoonisten van ons land. Met penseel, inkt en een flinke dosis humor nam Collignon bijna een halve eeuw lang het nieuws op de hak. Graag vertelt Jos over wat er komt kijken bij het maken van een goede politieke spotprent.