Honger
Start verhaal
Later lezen
Reclamefilmer
De in Duitsland geboren heeft vanaf 1928 allerlei banen in Nederland. Hij blijkt een talentvol filmer te zijn en wordt o.a. door het warenhuis De Bijenkorf gevraagd om reclamefilms voor in de bioscoop te maken.
Nederland film
Hij vraagt tevergeefs het Nederlands staatsburgerschap aan en omdat er door de oorlog steeds minder reclamewerk voor o.a. De Bijenkorf was, komt hij in 1941 in dienst van 'Nederland Film'. Dit pro- Duitse en uitgesproken antisemitische bedrijf geeft hem de gelegenheid allerlei films te maken.
Kultuur en nog iets
Het meest stuitende filmwerk van Hornecker uit die tijd is getiteld "Kultuur en nog iets" uit 1941. De ondertitel luidt "Barbarisme". Hierin worden met name moderne architectuur en jazzmuziek als verdorven afgeschilderd.
Organisation Todt
Nadat hij voor het Duitse leger was opgeroepen, komt hij terecht bij 'Organisation Todt'. Dit Duitse overheidsbedrijf bouwt allerlei verdedigingswerken in heel Europa. Hornecker krijgt de opdracht om deze verdedigingswerken in Nederland te filmen.
Rudi Hornecker
Als filmer in dienst van het Duitse leger.
Honger
In de loop van de oorlog raakt Hornecker onder de indruk van het leed dat het Nederlandse volk door de Duitse bezetter wordt aangedaan. Hij begint 'clandestien' op straat het dagelijks leven te filmen. Hoewel dit door sommigen wordt betwijfeld... Want hoe kun je met een 35mm camera "clandestien" filmen?
Soestdijk
Na de oorlog wordt Hornecker vrijgesproken van oorlogsmisdaden. Prins Bernhard nodigt hem uit op paleis Soestdijk om daar in de huisbioscoop zijn film Honger te komen vertonen. Een documentaire die filmcriticus J.A Frenkel tot de hoogtepunten van de Nederlandse documentaireschool rekent.
Moderne architectuur in Nederland
De krant Het Parool prijst het filmwerk met zijn "scherpziende camera".
Ouverture Den Haag
In de jaren na de oorlog tot aan zijn dood in 1960 maakt Hornecker carriëre als filmer. Hij wordt beschouwd als een belangrijk cineast van de 'Hollandse School'. In de artistieke documentaire Ouverture Den Haag uit 1953 op muziek van Jurriaan Andriessen laat Hornecker zijn vakmanschap zien.
Brief
In het papieren archief van Beeld & Geluid zit een brief van Hornecker ongedateerd, maar waarschijnlijk van vlak na de oorlog, waarin hij ingaat op verwijten over zijn oorlogsverleden. Hij schrijft:
"dat ik kortgeleden de hooge eer had, mijn films voor het prinselijk gezin te vertoonen, waar men, naar ik veronderstel, wel geweten zal hebben, wien men uitnodigd..."
Hij sluit af met "Misschien beleef ik nog eens de tijd men ook hier, een klein weinig trotsch is, op het werk van een zekeren Hornecker".
