Games versus televisie
Sinds de intrede van games heeft het medium moeten vechten tegen berichten van mainstream televisie over de gevaren van games. Inmiddels komen games positiever in het nieuws. Zo kwam het bijzondere optreden van Travis Scott in Fortnite langs op het Jeugdjournaal. Waarom hebben games en televisie de afgelopen 40 jaar een moeizame relatie gehad?
Later lezen
Begin jaren 80 verschenen games in de woonkamer. Toen waren ze voornamelijk bedoeld als speelgoed voor kinderen.
Het programma 'Hier en Nu' maakt een duidelijk onderscheid: kinderen spelen de games, ouders kijken er verbaasd bij.
Voor ouders lijkt het nieuwe medium gevaarlijk: ze zijn bang dat hun kinderen er verslaafd aan raken.
Tegelijkertijd kwamen de thuiscomputers op. Deze trokken de aandacht van een wat oudere jongerendoelgroep.
De TROS speelde in op deze interesse en kwam in 1985 met het programma ‘TROS Computer Club.’
Hier kwamen ook games aan bod die je op deze computers kon spelen, zoals 'Jetpac'.
Na één seizoen moest 'T.C.C.' plaats maken voor 'Computerwereld', maar ook dat programma had een korte levensduur.
Het eerste programma dat zich volledig op games focuste kwam in 1992: 'Power Play'.
Martijn Krabbé presenteerde in 'Power Play' nieuws, aanbevelingen en tips over games.
Dat het programma gericht was op jongeren, blijkt uit hoe Krabbé het spel ‘Double Clutch’ met een korte skit introduceert.
'Power Play' kreeg in haar eerste seizoen negentien afleveringen, maar kwam niet terug voor een tweede seizoen.
Terwijl jongeren geen gameprogramma’s meer konden zien, keken volwassenen naar debatten over het gevaar van gamen.
Men vond het verschrikkelijk dat kinderen gewelddadige games speelden.
Bij 'Barend en Witteman' kwam de game ‘Carmaggeddon II’ ter sprake.
In dit spel scoor je punten door met je auto omstanders omver te rijden.
Is 'Carmageddon 2' te gewelddadig?
In 2002 begon 'Gamekings', een programma dat bekend stond om het grove taalgebruik.
Het programma was duidelijk bedoeld voor een oudere doelgroep: shooters zoals ‘Rainbow Six 3’ kwamen aan bod.
Het programma en de gewelddadige games tonen aan dat niet alleen kinderen gamen, maar ook volwassenen.
Kort op de buis
In navolging van 'Gamekings' kwamen er meerdere gameprogramma's voor een ouder publiek. Maar veel van deze nieuwe programma's werden voor hooguit een paar seizoenen uitgezonden: zo kreeg 'Gamerush' op RTL5 slechts vier seizoenen. Waarom hebben zij net zoals 'Power Play' een korte levensduur? Volgens zowel de makers van 'Gamekings' als 'Gamerush' zijn de shows erg duur om te produceren. Vaak moeten ze de uitgevers van de games als sponsoren betrekken.
Voorzichtig beginnen de mainstream media te rapporteren over de groeiende game-industrie.
In 'Pauw en Witteman' wordt in 2009 o.a. het enorme budget en de wereldwijde release van 'Killzone 2' besproken.
Maar de producent van 'Killzone 2', Hermen Hulst, ontkomt niet aan de vraag over geweld in games.
Op televisie lijkt men nog steeds argwaan te hebben tegen dit medium.
Hermen vindt het dan ook onterecht dat die vraag vaker bij games wordt gesteld dan bij andere media.
Mensen die meer over games willen weten, moeten vooral hun heil zoeken bij andere media dan televisie.
Aanvankelijk konden ze terecht in magazines en websites, zoals Power Unlimited en Inside Gamer.
Met de opkomst van online video gingen deze bladen en websites zelf video’s produceren.
Zo besprak Power Unlimited in 2009 'Street Fighter IV' op YouTube.
Vanaf het vorige decennium beginnen ook YouTube-gamers populair te worden.
Zij kapen kijkers weg van tv, waar er een gebrek aan gameprogramma's is.
'EenVandaag' maakte in 2014 een item over DusDavidGames, die toen 400.000 abonnees had.
Maar dat item focust zich vooral op jonge kijkers, terwijl ook volwassenen vaker gebruik maken van YouTube.
Rond dezelfde tijd worden ook streamers populair: zij zenden hun gamesessies live uit voor kijkers.
Gameontwikkelaar Rami Ismail legt bij ‘Pauw’ uit dat hun persoonlijkheid kijkers aantrekt.
Ook kijken mensen naar professionele gamers zoals Sven Edelenbosch, die aan officiele Fortnite-wedstrijden meedoet.
Steeds meer mensen kijken dus naar streamers om dezelfde reden dat men op televisie naar live sport kijkt.
Gaming lijkt inmiddels mainstream genoeg dat het nieuws neutraler over games rapporteert.
Hoewel dit vaak blijft bij het Jeugdjournaal voor kinderen, sijpelt het soms toch door naar het 'NOS Journaal'.
Zo berichten zij over de uitgaves van nieuwe spelcomputers, zoals Google's Stadia.
Het nieuws rapporteert dus niet meer dat gamen gevaarlijk is, maar lijkt het nog vaak te beschouwen als een kinderactiviteit.
Games en televisie hebben altijd een gemengde relatie gehad. Mainstream media berichtten voorheen argwanend over games en programma’s gefocust op games kwamen moeilijk van de grond. Nu er steeds meer mensen gamen, begint mainstream televisie voorzichtig games te omarmen. Maar televisie loopt hier ver achter het internet, waar zowel jongeren als volwassenen meer over games kunnen vinden, zoals Inside Gamer. Games lijken zo de televisie niet meer nodig te hebben voor goeie representatie.
Gerelateerde verhalen
Bekijk ook
De Nederlandse gamescanon
Sinds drie jaar archiveert Beeld & Geluid computergames. Waarom? Games zijn onlosmakelijk verbonden met de ontwikkeling van audiovisuele cultuur in Nederland. Het archiveren van games komt met vele uitdagingen. Niet de minste is de vraag hoe je als erfgoedinstelling de juiste keuzes maakt met betrekking tot de selectie van materiaal. Met de gamescanon, een door experts samengestelde selectie van Nederlandse games, hoopt Beeld & Geluid daar een weg voorwaarts in te hebben gevonden.
Art Nouveau uit ‘t depeau' (depot)
Speciaal voor deze dagen uit de schatkamers van Beeld & Geluid gehaald… een presentatie van Art Nouveau voorwerpen ter ere van het Art Nouveau Festijn in Den Haag. Kom kijken naar deze onverwachte toepassing van Art Nouveau op voorwerpen waar u niet als eerste aan zult denken.