CD-i: de toekomst van toen
Start verhaal
Later lezen
Drie grote elektronicaconcerns zijn verwikkeld in een kostbare strijd om een videostandaard. Niet de Betamax van Sony, niet de Video2000 van Philips, maar VHS van Panasonic is winnaar van die videobanden-oorlog.
In plaats van weer verschillende concurrerende systemen uit te brengen, slaan Sony en Philips de handen ineen en ontwikkelen ze samen één nieuwe audiostandaard; de CD.
CD-i
Philips wil het succes van de CD doorzetten.
De CD levert veel geld op, want elke fabrikant die CD's of CD-spelers maakt, betaalt een bedrag aan Sony en Philips. Samen bepalen ze eenzelfde soort standaard voor multimedia-CD's: CD-i. Philips topman D.C. Geest beschrijft het in de Telegraaf als "De combinatie van computer- en audio/videotechniek, veel nuttiger dan de bekende videospelletjes." Eind 1986 moet CD-i verkrijgbaar zijn.
Zou jij in 1991 een CD-i in huis halen?
Gamefabrikant Nintendo ziet ook toekomst in multimedia-CD. Ze vragen Sony een CD-speler te maken voor de Super Nintendo, maar Sony wil daarvoor een hoog percentage per verkochte software. In het geheim sluit Nintendo daarom in 1991 een gunstigere deal met Philips. Zij zullen de CD-uitbreiding voor de Super Nintendo fabriceren. In ruil daarvoor mogen ze spellen maken, voor hun eigen CD-i, met een aantal waardevolle Nintendo-figuren, zoals . Uiteindelijk ziet Nintendo helemaal af van een
Nadat de deal met Nintendo stukloopt, gaat Sony op eigen houtje door met het ontwikkelen van een CD-spelcomputer. In 1994 komt deze Sony PlayStation uit in Japan. Geen multimedia-machine, maar een pure spelcomputer. Sony vice-president Minoru Morio deelt een sneer uit naar producten als CD-i in 1994: "Niemand weet precies wat [multimedia] is. Als er mee gedoeld wordt op combinatie-produkten - apparaten die allerlei verschillende dingen kunnen, maar geen daarvan echt goed - dan geloven wij daar niet in" Een goede zet, want de PlayStation wordt een ongekend succes, de best verkopende console tot dan toe. Niet alleen Philips, maar ook Nintendo, die tot dan toe marktleider is, blijven ver achter in verkoopcijfers.
Het moet dé software worden die mensen over de streep trekt; een encyclopedie op CD. Sinds 1985 wordt herhaald dat het de papieren encyclopedie overbodig zal maken. Als na tien jaar eindelijk een Nederlandstalige encyclopedie voor CD-i uitkomt, is het al te laat. Wat in 1985 als toekomstmuziek klinkt, is in 1995 door CD Rom en de komst van internet achterhaald.
Flop
Uiteindelijk worden er wereldwijd minder dan een miljoen CD-i-spelers verkocht. Ter vergelijking, Sony verkoopt meer dan 100 miljoen PlayStations. In lijstjes van slechtste spelcomputers staat de CD-i vaak bovenaan. Of dat terecht is? Het bewijst in ieder geval dat de consument nooit heeft gesnapt dat het geen spelcomputer is.
