Kwakende kikkers

Gepubliceerd: 17 augustus 2018, Bert Brussen

Elke totalitaire nachtmerrie begint met censuur. Hoe sneller en meer er wordt gecensureerd, hoe minder ‘dissidenten’ noodzakelijkerwijs verdwijnen of worden opgesloten op grond van ‘terrorisme’, ‘subversieve activiteiten’ of om het even welke overtreding van welke totalitaire wet dan ook. Totalitaire wetten als ‘groepsbelediging’, ‘haatzaaien’ of ‘discriminatie’ bijvoorbeeld.

Censuur wordt nooit in een keer doorgevoerd. Dat leidt tot volkswoede, precies wat elke tiran wil voorkomen. Het volk is te slim en laat zich niet zomaar onderdrukken. Gelukkig is het volk ook te dom om geleidelijke censuur op te merken. De randen van de wet kunnen steeds iets verder worden opgerekt, zolang het maar in relatieve stilte gebeurt. Het volk mag ondertussen kijken naar celebrities die zichtbaar deugen en naar liegende politici die beloven dat ze veel gaan veranderen. Zo blijft het volk de kikker in een pan met water dat langzaam wordt opgewarmd.

Daarom ook konden Fortuyn en Van Gogh en de complete redactie van Charlie Hebdo zo grondig worden gecensureerd. Daarom ook kon online kritiek op het Merkel-vluchtelingenbeleid in Duitsland wettelijk zeer ernstig worden beperkt. Daarom ook moest Tommy Robinson naar de gevangenis. Daarom ook heeft de Europese Commissie bij de techreuzen in Sillicon Valey afgedwongen dat ‘xenofobie’ en ‘discriminatie op grond van religie’ binnen 24 uur offline wordt gehaald. Daarom ook wordt negatieve verslaggeving over de maatschappelijke, niet zelden multiculturele, verhoudingen in eender welk EU-land steeds vaker ‘nepnieuws van Russische trollen’ genoemd. Daarom ook subsidieert de EU een nepnieuwsverspreidend propagandakanaal als EUvsDisinfo, om ‘Russisch nepnieuws’ mee te bestrijden. En daarom ook kon de door vele miljoenen burgers gevolgde Alex Jones vrijwel moeiteloos, zonder al te veel tegenstand, offline worden gehaald.

Welke dissident in welk totalitair regime werd niet een radicale staatsgevaarlijke gek genoemd?

‘Het is allemaal heel erg...maar ook weer niet zo heel erg’. ‘Ze hebben het er ook wel naar gemaakt’. ‘Facebook is een private onderneming, dan is het geen censuur’. ‘Alex Jones, dat is toch maar een radicale staatsgevaarlijke gek die complotten verzint en aanzet tot haat en geweld’.

Welke dissident in welk totalitair regime werd niet een radicale staatsgevaarlijke gek die complotten verzint en aanzet tot haat en geweld genoemd?

Het water in de pan is een graadje warmer geworden. Behoorlijk warm, om niet te zeggen heet, maar...ook weer niet zo heel heet. Dat beetje hitte, als we daarmee ‘de boel bij elkaar houden’, willen we daar best mee leven. Kwaak. Wil iemand ‘Imagine’ spelen op de piano? Kwaak. Kwaak. Laten we de dialoog aangaan. Kwaak. Kwaak. Kwaak. Kwaak.

Bert Brussen Bert Brussen (1975) is hoofdredacteur van ThePostOnline (TPO). Hij schreef eerder voor GeenStijl.nl en werkte als freelance journalist voor diverse kranten en bladen.

Beeld & Geluid geeft in deze verhalen-omgeving opiniemakers de mogelijkheid te reageren op actuele media-ontwikkelingen, om hiermee een discussie over een open en vrije mediasamenleving te bevorderen.