Dag dag heerlijke lach
Dag dag heerlijke lach

Er is geen kaas

Later lezen

Je emailadres wordt eenmalig gebruikt om de link naar het verhaal te sturen. Je adres wordt niet opgeslagen.

Theater op tv

In 1975 wint de André van Duin-revue Dag dag heerlijke lach de Televizierring. De belangrijkste publieksprijs gaat dat jaar niet naar een voor televisie gemaakt programma, maar naar een registratie van een theaterproductie.

Foto: Ensemble revue Dag Dag Heerlijke lach, datum en fotograaf onbekend. Bron: Beeld & Geluid
Televisiebewerking

Producent Joop van den Ende knipt de revue handig op in negen afleveringen die in 1974 en 1975 door de TROS worden uitgezonden.

In dit openingslied zien we naast André van Duin ook zijn medespelers Frans van Dusschoten, Donald Jones en Corrie van Gorp.

En als speciale gast: Willeke Alberti.

Kenmerkend voor de revue is het grote ensemble dat zorgt voor de muzikale omlijsting. Naast de revuesterren zelf zijn dat gastacteurs en een showballet.

Dag dag heerlijke lach (TROS, 18-01-1975). Bron: Beeld & Geluid

Revue

Een revue bestaat uit zang, dans en komische sketches. Vaak met grootse decors en mooie kostuums.

Begin jaren 70 krijgt André van Duin zijn eigen revue. Hij treedt daarmee in de voetsporen van zijn voorbeelden Willy Walden en Piet Muijselaar. Veertig jaar lang hebben zij succes met hun Snip en Snap-revue.

André van Duin revue (TROS, fotograaf en datum onbekend). Bron: Beeld & Geluid
Snip en Snap

Een bekende sketch uit de Snip en Snap-revue is die van de huisarts, gespeeld door Piet Muijselaar, en zijn nogal bijzondere patiënt (Willy Walden).

Muijselaar is de aangever, Walden de komiek. Oftewel: Muijselaar zegt of doet steeds iets waarop Walden met een grap kan reageren.

In alle revue-sketches van André van Duin gaat het precies hetzelfde als bij Snip en Snap. Frans van Dusschoten speelt de serieuze persoon die, door wat hij zegt of doet, de grappen bij het typetje van Van Duin aanwakkert.

Uit het plakboek van de revue (AVRO, 16-07-1990). Bron: Beeld & Geluid

Ober

In Dag, dag heerlijke lach zit één sketch die vaak herhaald en besproken is. André van Duin speelt een onervaren ober in een restaurant. Zijn vaste aangever Frans van Dusschoten is de kok en tevens zijn baas. 

Still: Dag dag heerlijke lach (TROS, 18-01-1975). Bron: Beeld & Geluid
Discipline

De sketch duurt maar liefst 17 minuten en wordt zorgvuldig opgebouwd.

In het eerste deel van de sketch probeert de kok zijn leerling wat discipline bij te brengen.

Ook hier zien we de wisselwerking tussen Van Dusschoten als aangever en Van Duin die met een hoop ongein de zaal aan het lachen brengt.

Dag dag heerlijke lach (TROS, 18-01-1975). Bron: Beeld & Geluid
Gasten

Na 9 minuten komen twee gasten (Corrie van Gorp en Donald Jones) het restaurant binnen.

Langzaam begint de situatie steeds meer te ontsporen.

André van Duin begint er op los te improviseren en zijn spel wordt fysieker.

Hij stelt alles in het werk om zijn tegenspelers uit hun concentratie te halen. Corrie van Gorp lijkt uit haar rol te vallen. Bewust of niet bewust?

Dag dag heerlijke lach (TROS, 18-01-1975). Bron: Beeld & Geluid
Jochem Myjer

De komiek windt de zaal om zijn vinger. Het ene lachsalvo volgt op het andere. Collega en bewonderaar Jochem Myjer heeft er een treffende term voor.

Wuivend riet: de lach gaat als een soort golfbeweging door de zaal.

André van Duin - Met afstand de grootste komiek (KRO, 01-01-2008). Bron: Beeld & Geluid
Geen kaas

De gasten bestellen twee broodjes kaas. Na veel gedoe komt het hoge woord eruit: er is geen kaas!

De sketch bereikt dan een climax. André van Duin zoekt de grenzen op en gaat er zelfs overheen.

Hij verrast zijn medespelers steeds opnieuw met zijn ingevingen. Ook doorbreekt hij de vierde wand door rechtstreeks het publiek in de zaal aan te spreken.

Vervolgens neemt hij ook nog een loopje met de televisie-wetten wanneer hij in de camera kijkt en zich tot de televisiekijker wendt.

Van Duin rekt de scène zo lang mogelijk en het publiek eet uit zijn hand.

Uiteindelijk wordt de sketch afgerond met een laatste grap. Er blijkt toch kaas te zijn.

Dag dag heerlijke lach (TROS, 18-01-1975). Bron: Beeld & Geluid

lach-hysterie

Voormalig TROS-directeur Cees den Daas vertelt in een interview dat het bijna onmogelijk was om de sketch op beeld vast te leggen: “Steeds kwamen er nieuwe vondsten en grappen. De zaal lag plat. Er ontstond een lach-hysterie bij alle aanwezigen. Ook bij de cameramensen, die konden hun werk niet meer doen. Op het laatst was er nog maar één camera: die maakte een totaalshot.”

Nieuwsblad van het Noorden (18-10-1986) Bron: Delpher
improvisatie

De grootmeester zelf is als altijd nuchter over zijn werk. Hij vertelt hier hoe de scène langzaam maar zeker is ontstaan.

Er stond niets op papier. De scène is geleidelijk gegroeid.

In de repetitie is er alleen een uitgangspunt. Zoals vaker spelen Frans van Dusschoten en André van Duin de baas en de knecht.

Tijdens de voorstellingen ontstaat de scène pas echt.

In de repetities wordt vooral geïmproviseerd. Veel komt er dan nog niet uit. Want zonder publiek werkt het niet.

De reacties van het publiek in de zaal zijn dus bepalend voor het verloop van de sketches.

De koffer van (AVRO, 26-08-2001). Bron: Beeld & Geluid

Te weinig niveau

Jarenlang wordt er in bepaalde ‘intellectuele’ kringen neergekeken op het werk van André van Duin. Columnist Nico Scheepmaker schrijft naar aanleiding van Dag dag heerlijk lach: “...ik vind niet dat het niveau genoeg heeft om per tv te worden uitgezonden.”

Nieuwsblad van het Noorden (3-12-1974). Bron: Delpher
Televizierring

Op ludieke wijze neemt Van Duin de ring in ontvangst, met een sneer naar de recensenten.

Op een rol wc-papier heeft hij de slechte recensies geplakt.

Een recensie van Nico Scheepmaker wordt door Van Duin voorgelezen.

Televizier-ring (AVRO, 24-05-1975). Bron: Beeld & Geluid

Alom geliefd

De laatste jaren lijkt André van Duin door vriend en vijand omarmd te worden. Hij wint meerdere belangrijke oeuvreprijzen. Ook de ‘gewichtige’ media zijn om. Hij is vaak te zien in de programma’s van Matthijs van Nieuwkerk en fragmenten uit zijn shows komen geregeld langs in Zomergasten.

André van Duin (DWDD, 2018). Bron: Wikimedia Commons
Gevaarlijk

Wat dit televisiemoment zo bijzonder maakt wordt door cabaretier Theo Maassen treffend uitgelegd.

Hij vindt het het grappigste dat Van Duin ooit heeft gedaan.

Volgens Maassen is Van Duin hier op zijn best en "zo gevaarlijk bijna".

Maassen heeft het idee dat zijn tegenspelers een beetje bang voor Van Duin zijn.

Zomergasten (VPRO, 08-08-2004). Bron: Beeld & Geluid