Je bevindt je hier:

Metadata

Pixels en samples, de informatie waaruit audiovisuele data is opgebouwd, kunnen we niet ‘lezen’, ze hebben geen directe betekenis. Er is een extra stap nodig om de zogenaamde semantic gap te overbruggen tussen vorm en inhoud en audiovisuele data inhoudelijk, met woorden, te archiveren en doorzoekbaar te maken. Deze extra stap werd traditioneel handmatig gezet, bijvoorbeeld door documentalisten. Recentelijk worden ook steeds meer brokjes inhoudelijke informatie, die op verschillende plaatsen in de productieketen worden opgeslagen, op een gestructureerde manier benut. De laatste jaren zien we ook langzaam aan steeds meer gebruik van automatische technieken als hulpmiddel.

De handmatige en automatische beschrijvingen zijn welbeschouwd ‘representaties’ van data. Ze representeren een bepaalde ‘kijk’ op data. De kijk van een persoon vanuit een bepaalde achtergrond (omroepredacteur, documentalist), een automatisch algoritme gericht op een modaliteit (spraak, beeld), of gericht op een bepaald onderdeel binnen een modaliteit: geluiden, woorden, de spreker of emoties in audio, en gezichten, objecten en acties in beeld. De beschrijvingen zijn gestructureerd vastgelegd in de metadata of apart opgeslagen als specifieke beschrijvingsvorm.

Lees hier meer over metadata.