Interview Louis Th. Lehmann
Louis Lehmann 1920 - 2012
Op 9 december 2012 werd bij het programma Vrije Geluiden aandacht besteed aan de pianist Guus Janssen die werk van Louis Th. Lehmann uitvoerde. Lehmann was niet bij de uitzending aanwezig en ik vond dat jammer. Twee weken na deze uitzending van Vrije Geluiden overleed Louis Lehmann op 92-jarige leeftijd. Op zoek naar archiefmateriaal van deze dwarse Homo Universalis stuitte ik op een bijzonder interview uit 1986 door Wim Noordhoek.
In dit blog een aantal prikkelende uitspraken van Lehmann uit het gevonden interview, de volledige transcriptie is terug te lezen in De Parelduiker van November 2014.
De jazz was allang voorbij
Fragment: Interview Louis Lehmann door Wim Noordhoek 1986 (Schenking Wim Noordhoek).
Herkomst: Beeld & Geluid.
Lehmann praat in dit fragment over zijn jeugd in de jaren dertig en blijkbaar denkt iedere generatie dat hij te laat is geboren. Al het goede uit de jazz was volgens hem allang voorbij en het kon je alleen maar betreuren dat je het niet mee had gemaakt. "Dat had zijn tijd gehad". In de jaren dertig! Wat niet nog allemaal moest komen! Billie Holiday, Miles Davis noem het maar op.
Overschie is geen dorp in Siberië
Herkomst: Beeld & Geluid.
Lehmann vertelt in dit fragment hoe men midden jaren dertig kennis nam van ‘moderne’ kunstvormen als Jazz, Surrealisme en Dadaïsme. Doordat er weinig media (vooral beeld en geluid) beschikbaar is uit jaren dertig kan men ten onrechte concluderen dat dit soort kunstvormen bij het algemene publiek onbekend was. Louis Lehmann schetst dat men via radio en krant prima op de hoogte bleef van de ontwikkelingen op cultureel gebied. "Er was radio, we hadden een abonnement op het NRC"
Als bron van inspiratie noemt hij de Jazzweek van VARA uit 1934, dit moet zijn 1935 en hier is een apart blog over gemaakt.
The Beatles in 1964 zijn een veel grotere sensatie geweest dan de Surrealisten ooit waren in 1924
Herkomst: Beeld & Geluid.
In dit fragment stapt Lehmann over zijn eigen schaduw heen. Dat iemand die de jaren zestig als tiener heeft meegemaakt beweert dat 1964, nu 50 jaar later, belangrijk is geweest is niet bijzonder. Maar iemand die zijn eigen stijl en tienertijd minder belangrijk acht dan wat later kwam dat is opmerkelijk. Lehmann had het vermogen om een volkomen eigen visie op muziek en cultuur te vormen wars van trends of aannames zoals hij ook later bij Wim Noordhoek in zijn ‘Radiopraatjes’ zou doen.
In De Parelduiker (november 2014), vanaf nu verkrijgbaar, is de volledige transcriptie terug te lezen van dit bijzondere interview.