Je bevindt je hier:

Een vroegtijdig einde van een stuk levende geschiedenis

Beeld & Geluid doet sinds een tijdje onderzoek naar het conserveren van Nederlandse games uit de jaren 80 en 90. Dat is complex genoeg, maar vooruitkijkend naar recentere games: hoe bewaar je eigenlijk een spel dat niet alleen constant verandert, maar ook nog eens in essentie bestaat door de interactie van een grote groep spelers?

Beeld & Geluid doet sinds een tijdje onderzoek naar het conserveren van Nederlandse games uit de jaren 80 en 90. Dat is complex genoeg, maar vooruitkijkend naar recentere games: hoe bewaar je eigenlijk een spel dat niet alleen constant verandert, maar ook nog eens in essentie bestaat door de interactie van een grote groep spelers?

World of Warcraft

Door: Femke Geerts

World of Warcraft (WoW), geproduceerd door game-gigant Blizzard, is wellicht de meest iconische online multiplayer game. In 2004 kwam de fantasiewereld van Azeroth tot leven en begaven miljoenen mensen zich gezamelijk als elven, orcs en andere rassen in de online wereld. Het ontmoeten van oude en nieuwe vrienden en gezamenlijk de strijd aangaan was voor velen het element om voor terug te komen. Volgens een onderzoek uit 2009 zou 70% van de spelers stoppen met WoW als er geen sociale interactie mogelijk was. Groepen organiseren zich in Gildes en trekken in teamverband gezamenlijk op tegen eindbazen in zogenaamde ‘raids’. WoW bestaat inmiddels al 12 jaar, en het spel is continu doorontwikkeld. Met verscheidene expansion packs en patches zijn delen van de wereld aangepast, toegevoegd of voor altijd veranderd. Welke versie van zo’n spel sla je dan op?

Levende Geschiedenis

De eerste versie uit 2004, genaamd “Vanilla WoW”, werd lang door de community van spelers online en speelbaar gehouden. Nostalrius heette deze door fans gecreëerde server. Meer dan 800.000 accounts werden aangemaakt en meer dan 150.000 mensen speelden regelmatig op deze server. Velen waren oude spelers die nostalgisch mijmerend door de hun bekende versie van WoW konden lopen, maar ook nieuwe spelers kwamen op Nostalrius terecht. Zo konden oude en nieuwe spelers WoW beleven alsof het 2004 was en samen ten strijde gaan, in plaats van alleen te kunnen kijken naar filmpjes, vaak van slechte kwaliteit, op Youtube. Een levend stuk geschiedenis, dat was Nostalrius.

Virtuele Begraafplaats

Een jaar lang kneep Blizzard een oogje toe en liet de server met rust. In april kwam daar verandering in: advocaten klopten op het digitale deurtje van de Nostalrius-beheerders om te melden dat zij de server moesten opheffen. Op 10 april j.l. hield de server er dan ook daadwerkelijk mee op, waarmee meer dan 3 miljoen digitale personages voorgoed het leven lieten. Dit veroorzaakte nogal wat opschudding. Blizzard heeft uiteraard het recht om Nostalrius en andere servers die kopieën van hun spel aanbieden een halt toe te roepen. Daarmee worden mensen echter wel uitgesloten van een stuk voor hun belangrijke geschiedenis. Blizzard is niet van plan de originele versie van het spel aan te bieden...waarmee het dus verloren gaat.

Voor andere online spellen geldt hetzelfde: nieuwe expansions en updates veranderen de wereld en het verhaal, waarmee het originele spel verloren gaat. Als we er al in slagen de games op servers draaiend te houden, is er geen enkele garantie dat een community blijft bestaan. De sociale interactie en het ‘levende’ van een online wereld verdwijnen en wat overblijft is slechts een lege huls, een virtuele begraafplaats.

Femke Geerts loopt stage bij Beeld & Geluid en doet onderzoek naar de geschiedenis van de Nederlandse game-industrie en gamingcultuur. Dit onderzoek valt in het bredere project GAME ON!, waarin Beeld & Geluid bestudeert hoe het Nederlandse games als cultrueel erfgoed kan bewaren.

Meer Informatie